3589%027 Ein lítil genta gekk í sunnudagsskúla +Ljómur og lag 37. D–durur.

Ein lítil genta gekk í sunnudagsskúla
so trúgv hvønn sunnudag. Har hoyrdi hon
um Gud, sum er so góður við hvørt smábarn,
at hann í deyðan læt sín egna Son.
2. Hon hoyrdi, hvussu syndin øllum ræður,
at menniskjuni ikki elska Gud,
men eisini, at tann, sum trýr á Jesus,
fær Himmalin og ævigt lív í lut.
3. Ein dag er hon og vitjar ommu sína –
tað er ein kláran, kaldan kavadag –
og ommu spyr, um hvítari enn kava
hon veit seg hava hoyrt um ella sæð.
4. Men omman, sum er veik og grá og gomul,
og kanska skjótt skal verða løgd í mold,
hon hevur ikki annað hoyrt, enn kavi
er hvítastur av øllum her á fold.
5. „Nei, omma“, svarar gentan, „tað er skrivað,
at eitt er, sum er hvítari enn snjó,
tað er ein sál, sum her er blivin tváað
í Harrans Jesu dýrabara blóð!“
6. Tá rann eitt tár av eyganum á ommu.
Á knæ tær fullu, og hin eldra bað,
at Harrin skuldi hennar sál nú tváa. –
Og hon bleiv hvítari enn snjó tann dag!

*P.W. Háberg, 1914–1984.
{Lag: Jens Guttesen, 1916–1996}.