Land mítt, har grasið í líðum grør,
og sólin skínur á bláan fjørð,
og roykur upp yvir tekju fer,
og flóðin fløðir um sand og sker.
2. Her ferðast seyður um ups og ás av brøttum tindi í fjørurás,
her er so vakurt eitt vetrarkvøld,
tá sett er loftið við stjørnufjøld,
3. Og um eg fari í onnur lond, mín hugur dregur at heimastrond, til tindafylgið og brøttu skørð,
til grønar líðir og bláan fjørð.
Hans A. Djurhuus.
Lag: Lth. 153. F-dur, c.